W księdze cytatów polskiego filmu „Najlepsze kasztany” Marek Hendrykowski zebrał setki powiedzonek, ripost, dialogów i monologów, jakie usłyszeliśmy z ekranu w historii naszego kina. Od czasów przedwojennych aż do dzisiaj. Od „Antka policmajstra” (1935) i „Ada to nie wypada” (1936) aż do „Drogówki” (2013) Wojciecha Smarzowskiego. Wyborowi cytatów towarzyszą trzy interesujące eseje – o funkcjach i znaczeniu tytułów filmowych, o języku na ekranie: sztuce pisania scenariuszy, dialogów, roli internetu, w którym pojawiające się komentarze świadczą, że dla kinomanów słowo stale jest ważne. A wreszcie o socjologicznych aspektach funkcjonowania filmowych dialogów, o wchodzeniu ekranowych perełek do potocznego języka, ich przekształceniach i „życiu po życiu”. W tym tekście można znaleźć m.in. ciekawą analizę zmian, jakie nastąpiły w filmowym języku w latach 90., po zniesieniu cenzury, gdy grę słów i aluzji często zastąpiły dosadne, prymitywne odzywki pisane pod gust niewybrednego widza.
Jest też w „Najlepszych kasztanach” wybór najsłynniejszych zdań, jakie padły w filmach zagranicznych.
